 Wysłany: Czw 16:19, 05 Kwi 2007 Temat postu: |
|
| High quality full size videos!
http://amazing-girl-videos.com/fullsize/wmvplayer.php?file=683972.wmv |
|
| Wysłany: Sob 20:58, 21 Sty 2006 Temat postu: |
|
Thx za poprawe, ale i tak juz po czasie... Konkurs na miszcza gry sie skaczyl  Ale jeszcze raz dziekuje za taka ciezka prace jak poprawianie mojego opowiadania ^^ |
|
| Wysłany: Sob 2:10, 21 Sty 2006 Temat postu: |
|
| No co, nudziło mi się!
strzelnictwa - strzelectwa łuka - łuku szeldingów - szylingów "dziura niebyła, za wielka,..." - dziura nie była za wielka "sprzedawca poszedł na chwilę do magazynu i była bardzo dobra chwila na ukradnięcie łuka, lecz Cuba niejest taki i go niewziął" - niejest - nie jest; niewziął - nie wziął; łuka - łuku; "była bardzo dobra chwila" - "sprzedawca poszedł na chwilę do magazynu - idealna okazja na kradzież łuku" I jeszcze jedno - jak piszesz coś takiego, skoro używasz czasu przeszłego to go używaj... Byłoby miło... sklapu - sklepu oglądnął - obejrzał. "jak miała strzelać już ostatnia osoba coś się stało. Na miejsce gracza nikt niewszedł, ale był łuk i jedna strzała." - niewszedł - nie wszedł. "Kiedy miała strzelać ostatnia już osoba coś się stało - miejsce strzelca pozostało puste, leżał tam tylko łuk i strzała." wyrażenie "gracza" tutaj nie pasuje... niemoże - nie może. tego rocznym - tegorocznym. "Czy jest ktoś kto może chce za niego wziąść udział?" - "Czy jest ktoś kto chciałby wziąć udział zamiast niego?" "niewtrafiła" - przypomina mi się "wtrafiają się także z maczugami"... ach... to były czasy... "nie trafiła" po prostu... "a on zrozpaczony wybiegł z królewskiego rynku" - zawody w strzelaniu z łuku na królewskim, a w dodatku RYNKU? Zresztą, królowie raczej wysyłają poddanych na rynek... "Witam, panie książe Walii. Może chce pan zobaczyć jabłuszka? Zaręczam, pyszniutke Jaśnie Panie!" "podknął się o księżniczkę Anglii" - potknął, nie podknął; dalej: Nie można potknąć się o kogoś... O kamień jak najbardziej, ale nie o osobę. "wpadł na księżniczkę Anglii" "pare godzin później[...] parę godzin później - powtórzenie, dość wyraźne. "Jabłkiem i Kubkiem mleka niezabardzo sobie pojadł..." - Kubkiem mleka nie za bardzo da się pojeść, zresztą po cholerę z wielkiej litery? W dodatku "niezabardzo" - "nie za bardzo" "Jabłkiem i kubkiem mleka niezbyt się posilił..." "rpzyszła" - przyszła... Wiem - literówka... wcalę - wcale niekocham - nie kocham niewidziałam - nie widziałam noi - no i Nieporadzić - nie poradzić z tąd - stąd "prowadzić" - nie można prowadzić statku, samochód tak ale nie statek! Miej umiar! Statek można sterować! poczebna - potrzebna wogóle - w ogóle nieprowadziłem - nie prowadziłem, mówiłem up - nie można prowadzić statku. statka - statku dowidzenia - do widzenia "czekaj mam paru kolegów z baru, a nauczyć się kierować statkiem to nic... trudnego..." - "Czekaj, mam paru kolegów z baru, a nauka jak być kapitanem statku to nic... trudnego..." "w porcie Nad Tamizą!" - w porcie nad Tamizą. Swoją drogą, gz za naukę geografii 
"Acha i jeszcze jedno nikt o tym niewie!" - Acha - aha, niewie - nie wie; "Aha, i jeszcze jedno - nikt o tym nie wie!" "dowidzenia - do widzenia" w tedy - wtedy "cały byłem cały brudny" - "byłem cały brudny" "nieszukał" - "nie szukał" niebyło - nie było. wszytsko - wszystko. Słuchaj, dzisiaj mam dość... jutro zedytuję - miej litość, człowiecze! |
|
| Wysłany: Nie 0:58, 15 Sty 2006 Temat postu: |
|
Jacobs, poprawię charakterystykę ale nie licz, że poprawię ten majstersztyx dzisiaj! Jutro się to zrobi  |
|
| Wysłany: Sob 23:40, 14 Sty 2006 Temat postu: |
|
Na razie najlpepsze opowiadanie w wykonaniu Jacopsa  |
|
| Wysłany: Sob 16:30, 14 Sty 2006 Temat postu: |
|
| Jejku jej... Znowu popis pomysłowości i słabe wykonanie.
Nie „strzelnictwa”, a strzelectwa. Można powiedzieć łucznictwa. Nie „łuka”, a łuku. Pisze się: „nie za bardzo”, „nie wszedł” itp. „Nie” z czasownikami piszemy rozdzielnie. Ogólnie, błędy stylistyczne: „I w tedy pobiegliśmy obudzić resztę i spytałem się Atlanty czy umie język murzyńskim” I kilka (kilkanaście) temu podobnych. To, niestety, rujnuje cały urok i przeszkadza w czytaniu. |
|
| Wysłany: Pią 23:09, 13 Sty 2006 Temat postu: Opowiadanie na konkurs |
|
| "Gdzieś tam w Afryce"
Kilkaset lat temu, w Anglii odbył się konkurs strzelnictwa. Pewien turysta chciał bardzo w nim wziąść udział, lecz niemiał odpowiedniego łuka. Chciał za wszelką cenę go zdobyć i pobiegł do sklepu. Niestety łuki były do kupna dopiero od 60 szeldingów, a nasz bohater, który nazywał się Cuba miał ich tylko dwanaście. Zobaczył, że najlepszy łuk leży w rozbitej szybce. Co prawda dziura niebyła, za wielka, ale Cuba miał na tyle chudą i długą rękę, że mógł go wyciągnąć. Sprzedawca poszedł na chwilę do magazynu i była bardzo dobra chwila na ukradnięcie łuka, lecz Cuba niejest taki i go niewziął. Wyszedł ze sklapu na konkurs i go oglądnął. Jak miała strzelać już ostatnia osoba coś się stało. Na miejsce gracza nikt niewszedł, ale był łuk i jedna strzała. Ktoś krzyknął: - Sir Marton niemoże uczestniczyć w tego rocznym konkursie! Czy jest ktoś kto może chce za niego wziąść udział? Cuba odrazu wybiegł z widowni i chcąc się zapisać wymachiwał ręką. Był pierwszy, więc to on miał zaszczyt strzelać jako ostatni. Strzała niewtrafiła w tarczę. Wszyscy wyśmiali Cubę za taki strzał, a on zrozpaczony wybiegł z królewskiego rynku. Biegnąc koło wejścia podknął się o księżniczkę Anglii. Niestety to ona wpadła w kałużę, a Cuba na bazar z owocami. Szybko ją podniósł i przeprosił, ale wszyscy to widzieli i kazali go ściąć. Cuba parę godzin później przestraszony siedział w lochach. Dali mu ostatnią kolację. Jabłkiem i Kubkiem mleka niezabardzo sobie pojadł, ale i tak miał za parę godzin umrzeć. Parę minut przed śmiercią rpzyszła do niego księżniczka i powiedziała: - Bardzo cię przepraszam, ale to ludzie cię skazali na śmierć! - To ja cię przepraszam, bo to ja na ciebie wbiegłem. - Mogę cię uwolnić jak spełnisz moją prośbę. - Naprawdę? Jaką? - Mam wyjść za księcia Hiszpanii, który ma czterdzieści lat, a ja go wcalę niekocham, ani go jeszcze na oczy niewidziałam! - Noi co mam ci poradzić? - Nieporadzić! Masz mnie jakoś wywieść z tąd! - Jak? - W porcie jest statek, umiesz nim prowadzić? - Do tego poczebna jest załoga, a wogóle jeszcze nigdy nieprowadziłem statka. - To dowidzenia! - Nie... Czekaj mam paru kolegów z baru, a nauczyć się kierować statkiem to nic... trudnego... - Wiedziałam, że jakoś się dogadamy. Jeszcze dzisiaj wieczorem chcę widzieć ciebie z grupą marynarzy na moim statku w porcie Nad Tamizą! Acha i jeszcze jedno nikt o tym niewie! Dobrze? - Dobrze... - Dowidzenia wieczorem! - Dowidzenia... W tedy księżniczka Anglii Atlanta II kazała mnie uwolnić i ubrać w coś eleganckiego bo byłem w więzieniu, a przez brud w lochach cały byłem cały brudny. Pobiegłem później szybko do baru i zaprosiłem kolegów na wyprawę do Grecji, bo tam nikt by nieszukał księżniczki. Koledzy się zgodzili. Było ich tylko trzech i jeszcze jeden kucharz. Nazywali się Michan, Barten, Eryk i Łukanasz. Nadszedł wieczór, wszystko biegło zgodnie z planem, tylko królowej niebyło widać. Odczekaliśmy parę minut, potem godzin, aż po trzech godzinach chcieliśmy odejsć. Gdy już zabraliśmy wszytsko ze statku, to Atlanta przydźwigała swoje bagaże. W tedy ja i moi koledzy bylyśmy na nią wściekli, ale to przyszła królowa Anglii, więc lepiej niesprzeciwiać się jej. Jak rozpakowaliśmy jej bagaże to wyruszyliśmy. Zapomnieliśmy kawy i po pięciu godzinach wszyscy zasnęli. Dopiero Eryk się zbudził, ale już bylyśmy setki kilometrów od trasy. Niechcieliśmy niepokoić księżniczkę i przez pięć dni udawaliśmy, że jest wszystko wpożądku. Niestety piątego dnia zabrakło nam słodkiej wody i pokarmu. A najgorsze było to, że niewidzieliśmy lądu. W tedy księżniczka dowiedziała się, że jesteśmy zgubieni. Chciała nas ukarać, lecz niemiała jak, bo na statku niebyło jej straży. Po trzydniowej głodówce zobaczyliśmy ląd. Rozbiliśmy się z chukiem o niego, a na lądzie było dużo bananowców i źródeł słodkiej wody. Po zjedzeniu i napiciu się położyliśmy się na gałęziach drzew i zasneliśmy. Po paru godzinach Cuba i Atlanta się zbudzieli ze snu i zaczęli rozmawiać przez gałęzie drzew: - Przepraszam cię, ale zapomnieliśmy kawy i to dlatego zboczyliśmy z kursu. - Już wolę wyjść za tego starucha niż oglądać ciebie i tych łajdaków! - Ale tu ciebie książe Hiszpanii napewno nieznajdzie. - To ty wiesz gdzie jesteśmy? - Dokładnie nie, ale po bananach, pustynii, i upornym cieple wydaje mi się, że jesteśmy w środkowej Afryce. - Co? Nie! Nikt nam tu nieruszy o pomoc! - Bardzo przepraszam, ale my sami też się z tąd nieruszymy! Niemamy statku, ani nic na przetrwanie! - Jakto nic na przetrwanie? Jest tu pełno bananowców, oraz słodkiej wody i wogólę! - Jak to wogólę? Po skączeniu nam się z tego terytorium pokarmu, bedziemy zmuszeni ruszyć na inne, a kto wie co tam może być! - A co może tam być? - Raczej kto! Jacyś kanibale, murzyni, a my niemamy broni! W tedy Atlanta się rozpłakała i położyła spać, a Cuba się rozejrzał. Było tu pełno Palm, starych drzew i po mojej prawej stronie wielki Ocean Atlantycki. Na niebie niebyło prawie chmur, a cień był tylko pod drzewami, które bez braku wody się przewracały. W tedy Michan się obudził i krzyknął: - Cuba w coś ty nas wpakował!!! A Cuba na to odwrócił głowę i powiedział: - Atlanta powiedziała, że tutaj nikt nam nieruszy o pomoc. - To my gdzie jesteśmy? - Raczej na pewno w Środkowej Afryce. - Co... - Przecież słyszałeś! W Afryce... - Kur.. i co teraz będzie... W tedy Michan zeskoczył z drzewa i się rozejrzał po okolicy. Cuba poszedł za nim i po drodze rozmawiali. Cuba zaczął: - Gdzie idziemy? - Ja! Gdzieś idę! Ty pilnuj swojej księżniczki i tych złomów co usnęli i zapomnieli wziąść nawet kawę! - Ty też spałeś i nawet ja! Niezwalaj winy na innych! W tedy zobaczyli coś dziwnego. Przed ich oczyma ukazała się sterta murzyńskich namiotów i paru wojowników pilnujących wioski. Wojowie mieli tarcze z bambusów i włucznie. Wyglądali jak mężczyźni w wieku dwudziestu do dwudziestu pięciu lat, którzy na twarzy mięli coś namalowane tuszem z krwi. Michan chciał do nich podejść, ale ja w ostatniej chwili go zatrzymałem. I powiedziałem: - Co robisz? Chcesz żeby nas wszystkich pozabijano? - Jak inaczej pojedziemy do domu? - Ja niewiem, ale ci kolesie napewno niebędą chcieli nam pomóc i wogólę czeba znać jakiś język murzyński, żeby nawiązać z nimi kontakt! - Skąd wiesz, że ja nieznam? - A znasz? - Nie... - A może Atlanta zna? - Jest księżniczką Anglii. Skąd ma znać murzyński? - A ja wiem. I w tedy pobiegliśmy obudzić resztę i spytałem się Atlanty czy umie język murzyńskim, lecz ona spytała się po co mi to i powiedziała: - Zobaczyłeś jakiegoś murzyna czy co? - Nie murzyna... Ale ich setki. W tedy kazała mnie do nich zaprowadzić i gdy byliśmy na miejscu zobaczyłem Anglików i ich statek. Wybiegliśmy z krzaków i spytałem się jednego z nich co tu robią, a on na to: - Skąd wy się tu wzieliście? - A wy? - My jesteśmy kolonią z Anglii i uczymy Afrykan języka Angielskiego i różnych innych rzeczy. - A my jesteśmy rozbitkami. Możemy się wybrać z wami do Anglii? - Oczywiście! Parę dni później umyci, najedzoni i opici przypłynęli do Anglii. Atlanta niemusiała być żoną księcia Hiszpanii, a jak się dowiedział o tym Cuba to odrazu się jej oświadczył. Atlanta się zgodziła i żyli długo i szczęśliwie. Koniec... |
|